Zioła i substancje zwalczające Candidę
Poniżej przestawiam Wam listę ziół, które z powodzeniem radzą sobie z walką z kandydozą. Jak zwykle polecam wprowadzać je z rozsądkiem, po kolei, obserwować reakcje organizmu i ewentualnie dalej rozszerzać o kolejne produkty.
Pau d’arco, la pacho (Tabebuia avellandae)
Pau d'arco dzięki zawartości lapachololu oraz β-lapachonu wykazuje wyjątkowo silne właściwości przeciwgrzybiczne [1]. Substancje te najlepiej ekstrahują w chloroformie, ale w domowych warunkach bardzo dobrze sprawdzi się również tradycyjna nalewka.
Oman wielki (Inula helenium)
Zaleca się stosowanie go ze względu na silne działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybiczne, co zawdzięcza dużej zawartości alantolaktonu [2]. W korzeniu omanu znajduje również sporo (ok. 40%) inuliny [3], która jest naturalnym prebiotykiem, czyli pożywką dla korzystnej mikroflory jelitowej.
Berberys zwyczajny (Berberis vulgaris)
Surowcem są owoce, korzeń i kora berberysu. Są bogate w berberynę, która zgodnie z ostatnimi badaniami okazała się wyjątkowo silną substancją, która zwalcza rodzaj Candida. Co ważne, działa ona również na lekooporną kandydozę [4], [5]!
Mirt zwyczajny (Myrtus communis)
Biblijny symbol nieśmiertelności, przyprawa o lekko słodkim i ostrym smaku. Mirt to kolejna roślina, która również rozprawia się z drożdżycą odporną na farmakoterapię. Okazuje się, że wyciąg alkoholowy jest równie skuteczny jak flukonazol lub o wiele silniej działający niż nystatyna [6], czyli dwa powszechnie stosowane leki przeciwgrzybiczne.
Tarczyca bajkalska (Scutellaria baicalensis)
Ostatnimi laty dosyć popularna roślina, dzięki czemu została ona dokładnie poznana laboratoryjnie. Spośród ziół Tradycyjnej Medycyny Chińskiej poddanych badaniom [7], ta okazuje się mieć najsilniejsze działanie przeciwgrzybiczne w zakresie rodzaju Candida. Oprócz tarczycy bajkalskiej można stosować tarczycę pospolitą, która jest naszym rodzimym gatunkiem i również zawiera wysoką zawartość substancji czynnych.
Brahmi, czyli bakopa drobnolistna (Bacopa monnieri)
Bakopa drobnolistna, brahmi (Bacopa monnieri)
Silne działanie przeciwgrzybiczne (Candida albicans) wykazuje w ekstraktach alkoholowych [8]. Zawarte w niej substancje procumgastrodin B i procumgastrodin C [9] wykazują działanie neutralizacji C. albicans. Metabolity bakopy wykazują działanie synergiczne z kurkumą oraz zieloną herbatą.
Czepota puszysta, vilcacora, koci pazur (Uncaria tomentosa)
Najczęściej kojarzona jako vilcacora. Wszechstronnie działająca roślina. Jest adaptogenem, działa immunostymulująco, pobudza procesy naprawy DNA. Polifenole z czepoty puszystej rozpuszczalne w wodzie oraz alkoholu wpływają na rozpad ściany komórkowej grzyba, również tego lekoopornego [10].
Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus)
W medycynie ludowej ma bardzo długą tradycję stosowania, bo pierwsze wzmianki o nim sięgają czasów antyku [11]. Glistnik znany jest jako turbo dopalacz w kwestii oczyszczania organizmu z niechcianych drobnoustrojów.
W przypadku zwalczania Candida spp. sprawdza się ekstrakt z części nadziemnych [12], a substancjami, którym to zawdzięczamy są głównie: chelidonina oraz chelerytyna oraz berberyna, które należą do grupy alkaloidów izolchinolinowych.
Wrotycz zwyczajny (Tanacetum vulgare)
Szeroko znane i cenione ziele ze względu na swoje przeciwpasożytnicze właściwości. Doniesiono, że większość ekstraktów alkoholowych T. vulgare ma działanie biologiczne, w tym właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające i przeciwbakteryjne [13].
Właściwości przeciwgrzybiczne wykazują ekstrakty octanu etylu [13] oraz te pozyskiwane metodą ekstrakcji nadkrytycznej [14], jednak wyniki nie są spektakularne, a liczne badania wykazują, iż istnieją rośliny, które wykazują o wiele silniejsze działanie przeciwko grzybom Candida spp.
Czosnek zwyczajny (Allium sativum)
Znany przez wielu dzięki swoim przeciwgrzybicznym właściwościom. Może zdziałać cuda w leczeniu infekcji C. albicans, jednak jest bezskuteczny w walce z C. glabratai C. krusei. Allina zawarta w czosnku zwiększa wywołany przez amfoterycyny B stres oksydacyjny komórek grzyba[15], tym samym doprowadzając do jego osłabienia i usunięcia z organizmu.
Zalecana dawka lecznicza czosnku świeżego to 2-5 g dziennie 0,4-1,2 g czosnku suszonego, 300-1000mg ekstraktu suchego oraz od 300-2400 mg ekstraktu płynnego [16, 17].
WAŻNE! Jeżeli stosujecie czosnek w kuchni, jako element waszej terapii przeciw kandydozie, to przed poddaniem go obróbce termicznej należy go zmiażdżyć lub posiekać i odstawić na minimum 10 minut. Dzięki takiemu uszkodzeniu dacie czas allinie na przemianę w allicynę.
Monolauryna
To monogliceryd kwasu laurynowego, który występuje m.in. w mleku matki oraz kokosie [18, 19, 20]. Olej kokosowy m.in. dzięki kwasowi laurynowemu [21, 22] zyskał na popularności jako „naturalny antybiotyk” zwalczający grzybicę. Sam w sobie jednak nie jest polecany, ponieważ trzeba byłoby go bardzo dużo zjeść, aby osiągnąć jakikolwiek efekt leczniczy. Za to pozyskiwana z kokosa monolauryna jest zdecydowanie skuteczniejszym rozwiązaniem. Oprócz aktywności przeciwgrzybiczej, monolauryna wykazuje także zdolność do niszczenia szerokiego spektrum bakterii i wirusów.
Probiotyki
Dotychczas wiele badań wykazało, że szczepy Lactobacillus, Bifidobacterium i Sacharomyces wykazują zdolność modyfikowania składu mikroflory jelita. Przywracają one równowagę mikrobiologiczną układu pokarmowego. Ich działanie obronne polega m. in. na ochronie przed przyleganiem drobnoustrojów i ich toksyn do błon śluzowych przewodu pokarmowego, wpływają na produkcję cytokin przeciwzapalnych i stymulują mechanizmy obrony immunologicznej [16].
Szczególne cenne w leczeniu infekcji grzybicznych mogą być: Lactobacillus rhamnosus, Lactobacillus acidophillus, Lactobacillus reuteri oraz Bifidobacterium longum. Wśród nich Lactobacillus acidophillus (bakterie kwasu mlekowego) wykazuje najsilniejsze działanie dzięki przekształceniu tiocyjaniany w hipotiocyjanian, który jest toksyczny dla C.albicans [23].
Suplementację probiotykami w kapsułkach można stosować podczas każdego w etapów diety przeciwgrzybicznej, którą opisałam we wcześniejszym artykule.
Probiotyki pomagają utrzymać równowagę mikroflory jelitowej
Olejki eteryczne
Olejki eteryczne są mieszaninami wielu substancji czynnych. Często dzięki synergii składników mają bardzo silne działanie lecznicze [24]. Przy stosowaniu olejków eterycznych należy pamiętać o BHP oraz bezpiecznym stężeniu rozcieńczenia i dokładnym rozpuszczeniu ich np. w oleju lub alkoholu.
A do tych, które zwalczają kandydozę należą:
Olejek z drzewa herbacianego [25, 26, 27, 28]
Dzięki zawartości terpinen-4-olu, olejek ten jest najbardziej ceniony jako środek przeciwgrzybiczny. Jest uważany za najskuteczniejszy olejek używany do zwalczania rodzaju Candida. Ze względu na bardzo silne działanie, nie jest polecany do stosowania wewnętrzego, jednak świetnie sprawdzi się w przypadku kandydoz skórnych.
Olejek tymiankowy [29, 30] i olejek z oregano [29, 31]
Oregano i tymianek swoje właściwości zawdzięczają wysokiemu stężeniu tymolu. To między innymi niego używano w starożytnym Egipcie do mumifikacji.
Olejek goździkowy [32, 33]
Jedną z głównych substancji czynnych olejku goździkowego jest eugenol, który został laboratoryjnie potwierdzony jako silnie grzybobójczy, włączając w to grzyby Candida.
Olejek cynamonowy [32] i olejek lemongrassowy [32, 34]
Zarówno olejek cynamonowy jak i olejek z trawy cytrynowej są mieszaninami substancji, spośród których wiele z nich może powodować działanie toksyczne dla grzybów. Ze względu na brak dostatecznej ilości badań nie pokuszę się na wysunięcie żadnej z nich na pierwszy plan jako typowo przeciwgrzybicznej. Mogą one być traktowane jako wsparcie powyższych.
Reasumując, kandydoza to przebiegła choroba, która skrywa się pod wieloma dolegliwościami. Aby skutecznie się jej pozbyć należy działać na wielu płaszczyznach jednocześnie i być bardzo konsekwentnym i zdeterminowanym podczas terapii. Pełne wyleczenie się jest jak najbardziej możliwe, jednak często wymaga zmiany trybu życia.
Z całego serducha życzę temu każdej osobie, która się z nią zmaga. Powodzonka!
